Waarom privacyregels internationale cryptoregulering vertragen
Wereldwijde cryptoregulering loopt vast op één centraal probleem: privacywetgeving. Toezichthouders willen beter kunnen samenwerken om risico’s in de cryptomarkt te signaleren, maar in veel landen mogen bedrijfs- en transactiegegevens niet zomaar worden gedeeld met buitenlandse autoriteiten. Volgens de Financial Stability Board (FSB) zorgt dit voor serieuze blinde vlekken in het toezicht.
G20-waakhond waarschuwt voor datagaten
De FSB onderzoekt al jaren hoe overheden omgaan met crypto en ziet nog steeds dezelfde problemen terugkomen. Landen hanteren uiteenlopende regels, waardoor samenwerking langzaam en gefragmenteerd verloopt. Bedrijven hoeven daardoor niet overal aan dezelfde eisen te voldoen en kunnen profiteren van “regulatory arbitrage” oftewel shoppen voor het gunstigste regelgevingsklimaat.
In de praktijk leidt dit tot:
- Moeizame uitwisseling van gegevens tussen toezichthouders
- Onvolledige marktinformatie
- Slechte detectie van systeemrisico’s
Wat betekent “data privacy” in dit debat?
Data privacy gaat over het recht om persoonlijke of bedrijfsgevoelige informatie privé te houden. Veel landen beschermen dat streng, soms zelfs als grondrecht. Daarom mogen cryptobedrijven in verschillende jurisdicties geen klantdata of transactie-informatie delen met toezichthouders in andere landen.
Dit botst met het doel van internationale cryptoregulering: één wereldwijde standaard waarmee risico’s sneller kunnen worden opgespoord.
Waarom huidige cryptodata onvoldoende is
Hoewel blockchaintransacties openbaar zijn, blijkt aanvullende marktdata vaak incompleet. Toezichthouders moeten dan vertrouwen op commerciële databedrijven of enquêtes, wat tot onbetrouwbare en inconsistente rapportages leidt.
Zonder structurele data blijft toezicht reactief in plaats van preventief.
Vooruitblik: meer samenwerking, maar hoe?
De FSB vindt dat landen nieuwe afspraken moeten maken om gegevens wél veilig en verantwoord te kunnen delen. Tegelijk blijft privacybescherming belangrijk voor gebruikers en bedrijven. De oplossing zal dus moeten liggen in technisch en juridisch “fijnmaziger” toezicht zonder massale inbreuk op privacy.
Conclusie
Internationale cryptoregulering loopt niet vast op onwil, maar op privacy. Zolang landen data niet grensoverschrijdend mogen delen, houden toezichthouders geen volledig beeld van risico’s in de markt. De FSB dringt aan op betere samenwerking, maar een uniforme aanpak is voorlopig nog ver weg.
Veelgestelde vragen
1. Wie is de FSB?
De Financial Stability Board is het wereldwijde toezichthorgaan dat risico’s in het financiële systeem bewaakt en de G20 adviseert.
2. Waarom is cryptoregulering internationaal zo lastig?
Omdat privacywetten per land verschillen en daardoor de uitwisseling van marktdata wordt beperkt.
3. Betekent strengere regulering minder privacy voor gebruikers?
Niet noodzakelijk. De discussie draait om balans: gegevens delen waar nodig, zonder overbodige inmenging in persoonlijke privacy.
