Pakistan wil zijn overschot aan elektriciteit gebruiken voor Bitcoin mining, maar krijgt nul op het rekest van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Volgens het IMF zou het plan de toch al fragiele energiemarkt van het land verder onder druk zetten.

Pakistan heeft ’s winters vaak meer stroom dan nodig is. Die ongebruikte capaciteit wil het land inzetten voor energie-intensieve industrieën zoals crypto mining en AI-datacenters. Goed idee, zou je denken: je benut wat anders verloren gaat, creëert banen en trekt investeerders aan. Maar het IMF denkt daar anders over.

Volgens staatssecretaris van Energie Fakhre Alam Irfan blokkeerde het IMF een voorstel om deze sectoren goedkope stroom te geven, tegen zo’n 22 tot 23 roepie per kilowattuur (ongeveer 8 dollarcent). Ze vinden het plan te risicovol voor de marktbalans. Zulke gerichte voordelen hebben in het verleden vaker economische scheefgroei veroorzaakt, aldus het IMF.

Toch is het project nog niet volledig van tafel. De regering werkt aan een aangepaste versie, in overleg met onder andere de Wereldbank. Pakistan hoopt zo alsnog toestemming te krijgen voor een gecontroleerde uitrol.

Het miningplan is onderdeel van een grotere digitale push onder leiding van de Pakistan Crypto Council. In mei reserveerde het land al 2.000 megawatt aan stroom voor mining en AI-projecten. Ook kregen miners belastingvoordelen en werden invoerheffingen op mining-apparatuur geschrapt.

Maar Pakistan kijkt verder dan alleen mining. Senator Aamar Saqib wil zelfs een nationale Bitcoin reserve opbouwen. Tijdens de Bitcoin 2025-conferentie zei hij dat het land zijn Bitcoin-voorraad wil laten groeien via opbrengsten uit DeFi-protocollen – oftewel, rente op crypto via decentrale platforms.

Het idee ontstond eerder dit jaar tijdens een bijeenkomst met onder meer de centrale bank en toezichthouders. Saqib stelde daar voor om overtollige stroom om te zetten in digitale waarde in plaats van die ongebruikt te laten.

Pakistan ziet in crypto een kans om economisch terrein te winnen. Maar zolang het IMF niet meegaat in de plannen, blijft het land laveren tussen ambitie en realiteit. Eén ding is duidelijk: het onderwerp leeft, en dit is nog maar het begin.